Αποκαλυπτική για την ταξική μικροπρέπεια των Ελλήνων αστών είναι η μαρτυρία μιας… αξιοπρεπούς αστής, της Λητώς Κατακουζηνού:
Στο βιβλίο που έγραψε για τον άντρα της, έναν πρωτοπόρο ψυχίατρο-νευρολόγο (Άγγελος Κατακουζηνός, ο Βαλής μου, 1994) και στενό φίλο των πρωτοκλασάτων της γενιάς του ΄30, γράφει για την οδυνηρή έκπληξη που ένιωσαν και οι δυο τους όταν οι Κολωνακιώτες φίλοι τους όχι μόνο δεν λυπήθηκαν για την εκτέλεση των 200 πατριωτών στην Καισαριανή, αλλά δήλωναν ότι «οι κομμουνισταί» είναι οι πραγματικοί εχθροί τους: